Het benoemen van alle dingen van de wereld. Waar begin je? Als er iets is wat zorgt dat je niets doet is het wel de mogelijkheid tot alles.
Dus besloot ik vorige week mijn kantoor (de kleedkamer van Het Huis) te verlaten. Op Hoog Catharijne liep ik rond met mijn voicerecorder in een poging alles wat ik zag te benoemen. Niet eerder ben ik mij zo bewust geweest van de tijd die het kost een woord te vinden voor dat wat je ziet. Zo zag ik gedurende één seconde een jongen met geel fluoriserende rugzak met witte reflecterende strepen, een coffee-to-go van de Coffee Compagnie in zijn hand en bruin vet haar. Zijn jas kan ik me niet herinneren want vanuit mijn ooghoek zag ik een ov-chip incheckpaal opdoemen. Het vinden van het woord 'ov-chip incheckpaal' koste me twee seconden, seconden waarin ik naar de grond staarde en een fossiel in een tegel ontdekte. Toen ik het woord 'ov-chip incheckpaal' in mijn voicerecorder fluisterde zag ik tegelijk een uithangbord met een reclameleus van de SNS-bank en in de etalage van de H&M een trui die Claire droeg bij 'Boer zoekt Vrouw'.
Terug in Het Huis luisterde ik naar mijn voicerecorder waaruit een wat weifelende vermoeide stem klonk die elk woord afwisselde met een een 'uh' Ik besloot me daarom te beperken tot enkele meters straat, gefilmd met drie camera's tegelijk. Deze tien meter heb ik grondig te ontleed en uitgeschreven: tegel voor tegel.
Intussen zit ik met mijn woordenlawine, de opsomming van alle dingen van de wereld, op ca. 15 minuten. De pakweg 600 willekeurige woorden bleken het testpubliek van afgelopen woensdag uit te dagen tot een zoektocht naar samenhang.
Over de noodzaak van samenhang, een narratief, of juist het ontbreken hiervan zal ik de komende tijd mijn hoofd breken.
Dus besloot ik vorige week mijn kantoor (de kleedkamer van Het Huis) te verlaten. Op Hoog Catharijne liep ik rond met mijn voicerecorder in een poging alles wat ik zag te benoemen. Niet eerder ben ik mij zo bewust geweest van de tijd die het kost een woord te vinden voor dat wat je ziet. Zo zag ik gedurende één seconde een jongen met geel fluoriserende rugzak met witte reflecterende strepen, een coffee-to-go van de Coffee Compagnie in zijn hand en bruin vet haar. Zijn jas kan ik me niet herinneren want vanuit mijn ooghoek zag ik een ov-chip incheckpaal opdoemen. Het vinden van het woord 'ov-chip incheckpaal' koste me twee seconden, seconden waarin ik naar de grond staarde en een fossiel in een tegel ontdekte. Toen ik het woord 'ov-chip incheckpaal' in mijn voicerecorder fluisterde zag ik tegelijk een uithangbord met een reclameleus van de SNS-bank en in de etalage van de H&M een trui die Claire droeg bij 'Boer zoekt Vrouw'.
Terug in Het Huis luisterde ik naar mijn voicerecorder waaruit een wat weifelende vermoeide stem klonk die elk woord afwisselde met een een 'uh' Ik besloot me daarom te beperken tot enkele meters straat, gefilmd met drie camera's tegelijk. Deze tien meter heb ik grondig te ontleed en uitgeschreven: tegel voor tegel.
Intussen zit ik met mijn woordenlawine, de opsomming van alle dingen van de wereld, op ca. 15 minuten. De pakweg 600 willekeurige woorden bleken het testpubliek van afgelopen woensdag uit te dagen tot een zoektocht naar samenhang.
Over de noodzaak van samenhang, een narratief, of juist het ontbreken hiervan zal ik de komende tijd mijn hoofd breken.
